جعل کردن و استفاده ا

جعل کردن و استفاده از سند مجعول

به طور کلی جعل چیست؟

به طور کلی تعریف مشخصی از کلمه ی جعل در قانون نشده است، بلکه مصداق های جعل تعریف شده است.

تزویر و جعل عبارتند از درست کردن سند یا نوشته یا درست کردن امضاء یا مهر افراد رسمس یا غیر رسمی، تراشیدن یا خراشیدن، اثبات، محو یا سیاه کردن، تاخیریا تقدیم تاریخ سند نسبت به تاریخ حقیقی یا چسباندن نوشته ای به نوشته ی دیگر یا به کار گیری مهر دیگری بدون کسب اجازه از صاحب مهر و مانند این ها. تقلب دو کلمه ی تزویر و جعل مترادف هستند و از لحاظ قانونی فرقی میان آن ها وجود ندارد.

منظور از درست کردن سند یا نوشته، همان درست کردن یک دست خط و ارتباط دادن آن به دیگری می باشد.

منظور از جعل کردن امضای افراد رسمی، وقام های دولتی و افراد به معنای همگانی خود است و مقصود از جعل امضای افراد غیر رسمی، افراد عادی و معمولی جامعه می باشند.

مقصود از ثابت کردن این می باشد که علامت ابطال یا خط خوردگی را از یک سند، محو و پاک نمایند و آن را دارای اعتبار جلوه دهند.

آن چه که در دارای مجازات بودن جرم جعل و استفاده کردن از سند مجعول شرط شده است نمایان شدن نیت تقلب است، به صورتی که باعث اشتباه گردد، با توجه به این اگر فردی از پایه چنین نیتی نداشته باشد،جرم جعل مشخص نمی شود. به طور کلی برای تعقیب فردی که جعل و یا استفاده از سند مجعول داشته است می بایست سوء نیتی وجود داشته باشد.

چند نکته درمورد جرم جعل و استفاده از سند مجعول

جرم جعل و استفاده از سند مجعول دارای جنبه عمومی است. این به این معنی است که حتی اگر شاکی بعد از اقامه ی دعوا، رضایت هم بدهد، باز هم فرد مجرم به سبب جرم جعل و استفاه از سند مجعول مجازات می شود، فقط امکان دارد رضایت شاکی را در دادگاه به عنوان یک تخفیف کوچکی در مجازات محسوب کنند.

شاکی خصوصی غیر دولتی مانند اشخاص عدی و معمولی می توانند مراحل رضایت خود را نسبت به جرم جعل و استفاده از سند مجعول اعلام نمایند، ولی اگر شاکی سازمان های دولتی باشند، این حق را ندارند که رضایت خود را نسبت به جاعل اعلام نمایند. چون هر آن چه که در بخش حافظه ی هر دیسک رایانه ای ضبط و ثبت می گردد، گواه نوشته داردند. با توجه به این دست کاری در این دیسک ها و به موضوعی جعل کردن و استفاده از آن ها شامل عنوان بزه کارانه جعل و استفاده از سند مجعول را دارند.

اگر یک چک را به شیوه ی سفید امضاء در اختیار کسی قرار دهیم و شخصی که چک را می گیرد آن را پر کند و تاریخ و رقم و… را در آن بنویسد، لقب مجرمانه و جعل و استفاده از سند مجعول را ندارد، چون تفکر قانونی این می باشد که شخصی که چک را صادر کرده است، این اجازه را به فردی که چک را گرفته است داده است که آن را پر کند. غیر از این که خلاف آن اثبات شود که ثابت کردن این مورد به عهده ی مدعی می باشد. به این صورت که فرد شاکی ثابت کند که چک به شیوه ی امانت پیش فرد مجرم گذاشته شده است.

در دادگاه ها به محض این که جرم جعل و استفاده از سند مجعول اثبات شود، دیگر نسبت به صادر کردن حکم تأخیری نخواهند کرد و دیگر خیلی به دنبال داشتن یا نداشتن سوء نیت فرد مجرم نمی باشند. چون با مشخص شدن جعل، دیگر سوء نیت فرض می شود.

صادر کردن چک از حساب یک فرد دیگر بدون شبیه سازی امضاء و یا مهر صاحب حساب، کلاهبرداری به حساب می آید نه جعل و استفاده از سند مجعول. ولی اگر به شیوه و صورت شبیه سازی امضاء صاحب حساب باشد از مفاهیم جرم جعل و استفاده از سند مجعول است.دادگاه ها برای مشخص کردن این که آیا جرم جعلی صورت گرفته است یا نه، مورد را به کارشناسان امضاء و خط انتقال می دهند و این امکان هم وجود دارد که با اعتراضی که هر یک از طرفین انجام دهند، پرونده و موضوع به هیئت های کارشناسی انتقال داده شود.

تعیین جاعل سند مجعول، به عهده ی کارشناس رسمی دادگاه نمی باشد، بلکه این دادگاه می باشد که با دیگر شواهد و گواهی ها یا همان نشانه هایی که موجود می باشد امکان دارد به شناسایی جاعل پی ببرد و به طور معمول استفاده کننده از سند جعلی آسان تر شناخته می شود تا فردی که جاعل است.

فردی که ادعا دارد امضاء یا سند او مورد جعل قرار گرفته است می بایست اصل سند مجعول را تحویل دادگاه نماید تا دادگاه با در اختیار گرفتن سند، تحقیقات لازم خود را آغاز نماید. چون با ارائه ی کپی سند مجعول نمی توان جرم جعل و استفاده از سند مجعول را اثبات کرد.

جعل کردن کپی غیر مصداق یا همان اسناد رسمی که برابر اصل نشده اند اعم از رسمی و غیر رسمی، چون امکان ضرر خوردن به پایه و بنیان آن ها به شخص دیگری وجود ندارد وصف جزایی نخواهد داشت و مجازاتی را در پی نخواهد داشت. ولی جعل اسناد رسمی و عادی برابر با اصل تعیین شده مجازات دارد.