جلب متهم

جلب متهم و صدور احظار نامه

برای جلب متهم باید شرطی را در نظر گرفت که بدین ترتیب می باشد. در ابتدا برای متهم احضار نامه ای ابلاغ می شود و اگر متهم در جلسه مورد نظر حضور نداشته باشد و همچنین عذر موجه از جانب او ارائه نشده باشد، حکم جلب صادر می شود.
لازم بذکر است جلب به معنای دستگیری که مستلزم سلب آزادی متهم از رفت و آمد و انتقال وی به محلی دیگر است.

در قوانین مواردی وجود دارد که می توان بدون ارسال احضاریه از ابتدای کار می توان متهم را جلب کرد ؛

• در جرائمی که مجازات در نظر گرفته در قانون آنها قصاص، اعلام و قطع عضو باشد.
• در صورتی که محل اقامت یا شغل متهم مشخص نباشد و اقدامات مقام قضائی برای دستیابی به متهم به نتیجه نرسیده باشد.
با توجه به قوانین درصورتی که عذر متهم موجه باشد از جلب آن جلوگیری می شود که به دلایل عذر موجه رسیدگی می کنیم.
۱- مریضی که مانع از حرکت متهم شود.
۲- دیر رسیدن یا نرسیدن احضار نامه بگونه ای که موجب حضور به موقع متهم شود.
۳- فوت همسر یا یکی از نزدیکان تا درجه سوم.
۴- زمانی که متهم در توقیف باشد.
۵- ابتلا به حوادث مهم از قیبل حریق و امثال آن
۶- عدم امکان تردد به واسطه حوادث قهری
در مواردی مامور جلب اجازه دست بند زدن را دارد که برای جلب نمودن متهم لزوما باید برگ جلب به او ابلاغ شود تا وی از صحت صدور آن مطمئن شده و در برابر مامور جلب از خود مقاوت نشان دهد. مامور جعلی پس از ابلاغ برگ جلب متهم را دعوت می نماید که با او به نزد قاضی حاضر شود، چنانچه متهم امتناع نماید او را جلب و با دست بند به مرجع قضایی تسلیم نماید.
نکته قابل توجه، اصولا جلب متهم باید در روز اتفاق بیافتد. در صورتی که بیم فرار متهم در حین انتقال یابیم تبانی متهم با دیگران یا بیم امحای آثار جرم وجود داشته باشد. ماموران می توانند پس از جلب حداکثر تا یک روز بعد یعنی به مدت ۲۴ ساعت از زمان جلب متهم را تحت نظر خود بازداشت کنند و بیش از زمان ذکر شده غیر قانونی است.