قاچاق انسان

همه تجارت ها روی کالاها و یا اقلام دیگر صورت نمی گیرد موضوعی گه چندین سال است جهان را درگیر خود کرده است مربوط به تجارت انسان است که با عنوان قاچاق انسان مطرح می شود.در قاچاق انسان اهدافی وجود دارد از جمله ان ها بیگاری کشیدن و یا بردگی جنسی است.

قاچاق انسان می تواند در داخل کشور و یا برای خارج از کشور صورت گیرد. این جرم باعث تجاوز به حقوق افراد می شود و به دلیل سواستفاده هایی که علیه شخص صورت می گیرد ،جنایت علیه شخص محسوب می شود . قاچاقچیان انسان ، با استفاده از روش هایی مانند گرفتن پاسپورت و یا شناسنامه و یا تهدیدات جنسی و جانی ،قربانی را تحت سلطه خودر می اورند.

بعضی از افراد قاچاق انسان را جز جرم های با ریسک کم و بازدهی بالا می دانند.زیرا تشخیص این جرم بسیار دشوار است و علاوه بر ان در سراسر جهان این جرم پیگرد قانونی زیادی نمی شود. افرادی که قربانی این جرم می شوند سود های کلانی را برای مرتکبان به همراه دارند بنابراین به ان جرمی با بازدهی بالا می گویند.

باید توجه داشته باشید قاچاق انسان با قاچاقی بردن انسان تفاوت دارد و نباید ان ها را با هم اشتباه گرفت. شاید این دو جرم نقاط مشترکی هم باهم داشته باشند اما تفاوت هایی هم دارند که باعث تمایز ان ها از هم می شود.از تفاوت های ان این است که قاچاقی بردن انسان ها به معنای این است که مجرم افراد و یا فرد دیگری را به خارج از مرز می برد اما قاچاق انسان هم می تواند برای خارج از کور صورت بگیرد و هم می تواند در داخل کشور صورت بگیرد.

علاوه بران در قاچاق انسان فرد با زور و بدون رضایت برده می شود اما در قاچاق بردن انسان خود فرد رضایت دارد و با اختیار خود وارد این جرم می شود. افرادی که قاچاقی به خارج از مرز می روند بعد از اینکه به خارج از مرز مورد نظر خود رسیدند دیگر ازادند هرکاری را انجام دهند اما قربانیان قاچاق انسان همیشه تحت سلطه و قدرت مجرمین اند و از خود هیچ گاه برای کاری اختیار ندارند.و از تفاوت های اساسی این دو جرم این است که در قاچاقی بردن انسان مجرم از افراد به ازای خارج کردن ان ها از مرز پول دریافت می کند اما در قاچاق انسان فرد مجرم به واسطه کاری که از دیگران می کشد پولی را به دست می اورد .

قاچاق انسان در ایران

قاچاق انسان درایران از جمله  جرم هایی است که رشد روزافزونی را داشته است و درواقع رشدیافته همان سیستم برده داری قدیمی است. قاچاق انسان در ایران به صورت های مختلفی یافت می شود از جمله ان ها قاچاق برای بیگاری کشیدن،قاچاق اعضای بدن و قاچاق زن و مرد است. قاچاق انسان به خصوص زنان و کودکان نیز از جمله مواردی است که امار زیادی را به خود اختصاص داده است.

قربانیان این جرم سنی بین 14 تا 25 سال دارند و اکثر ان ها از جایگاه خوبی چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ اجتماعی در جامعه برخوردار نیستند.از نظر سطح تحصیلات نیز اکثر ان ها از قشر ضعیف جامعه هستند و در سنین 15 تا 17 سال یعنی در دوران دبیرستان از فقر فرهنگی و ضعف در اعتقاداتشان رنج می برد.

به این دلیل که قاچاق انسان در ایران رو به افزایش است ،قانون گذاران نیبز قوانینی را برای مقابله با ان به تصویب رسانده اند تا بتوانند از انی طریق با ان مبارزه کنند.

مجازات قاچاق انسان

در ماده 3 قانون اساسی کشور بیان شده است که در صورت این که قاچاق از مصادیق مندرج در قانون اساسی باشد که مطابق با همان جزای ان ها نیز مشخص است در غیر این صورت به حبس می توانند محکوم شوند که مقدار ان بین دو تا ده سال است هم چنین جزای نقدی دارد که معادل دوبرابر ان چیزی است که وعده پرداخت ان به مرتکب داده شده است.

این قانون دارای سه تبصره است در تبصره اول ان اگر فردی که قاچاق شده سن اوکمتر از 18 سال باشد و عملی که انجام شده است جز مصداق های فساد باشد فرد خاطی به اشد مجازات محکوم خواهدشد.

درتبصره دوم اگر فردی جرم های یاد شده را مرتکب شود و نتیجه بدون اراده او محقق نگردد به شش ماه تا دوسال حبس محکوم خواهد شد.

تبصره سوم ماده 3 بیان می کند مجازاتی که برای معاونت جرم درنظرگرفته شده است نیز دو تا پنج سال حبس و جزای نقدی ان معادل همان مقداری است که وعده پرداخت ان به مرتکب داده شده است.

درماده 4 قانون اساسی نیز امده سات هرگاه هریک از ارگان های دولتی و یا شرکت و موسسات وابسته به نیروهای مسلح ،نهاد های  غیر دولتی و یا کارکنان قوای سه گانه در این جرم شریک باشند و یا به هرنحوی در ان شرکت داشته باشند هم مجازات هایی که قبلا گفته شده برای ان ها اعمال می شود و هم دیگر مجرم محسوب می شوند و نمی توانند در خدمات دولتی به کار مشغول شوند.

گاهی اوقات ممکن است موسسات و سازمان های خصوصی ایجاد شوند و اما نام و تمامی مدارک ان ها جعلی باشد و به طور کلی به عنوان پوششی برای قاچاق انسان محسوب شوند ماده 5 قانون اساسی برای ان ها بیان شده و طبق ان  هم مجازات هایی که در بالا گفته شد برای ان ها اعمال می شود و هم موسسه و یا هرشرکتی که به عنوان پوشش استفاده می شده تعطیل و پلمپ می شود و از ان پس دیگر نمی تواند به ادامه فعالیت بپردازد.

ماده 6 قانون اساسی برای ان دسته افرادی است که هم به جرم قاچاق انسان دست می زنندو هم دست به جرائم دیگری می زنند طبق این ماده از قانون این افراد هم طبق مقررات گفته شده برای قاچاق مجازات می شوندوهم برای عناوین دیگر محکوم خواهند شد.

ماده 7 قانون اساسی نیز برای اشخاصی است که ایرانی الاصل اند اما در خارج از خاک ایران مرتکب این جرم می شوند این افراد نیز مشمول همین قوانین  خواهند شد.

در ماده 8 قانون برای اسباب و وسایلی گفته شده که در راه ارتکاب به جرم قاچاق انسان استفاده می شوند این وسایل همگی برای دولت ظبط خواهد شد و دیگر جز اموال مجرمین محسوب نمی شود.